sabato 13 novembre 2010

Ciao!Hi!Salut!¡Hola! Zdravo! Привет!

Dear diary,

Or should I say "caro diario"? Or maybe it's better to use "dragi dnevniče?" Or simply saying: "Querido diario"? Or maybe you think that sounds more elegant saying "Mon cher journal " ? No, I am not crazy, nor I would like to express my foreign languages knowledge, let say that I decided to make this blog more "international". As more languages as you speak, with more people in the world you may communicate, no? In the era of globalization, the internet became an useful tool of communication between people living in different countries, on different continents, no matter they don't speak the same language. Distance is not any longer a problem, as it was ages ago. Now, if you want to go somewhere, with just one click of your mouse you may get there, not physically, but at least with your thoughts, thanks to the images of the place you would like to visit, sounds, videos and things like this. And from now on, I would like to begin this international trip with all people who come across to this blog. My aim is not only to share my thoughts with this "virtual diary" but also to interact with people, share experiences, interests and why not, practice my foreign languages knowledge.

I'm ready to begin this new blogging adventure! Just close your eyes, jump and join me in this crazy ride!

First step.. Bene, come il primo passo, lascerò alle spalle il solito inglese.. Sì, è una lingua internazionale, la parlano tutti, o quasi, però non è l'unica lingua al mondo. Ce ne sono tantissime altre, facili o difficili che siano, che ci piacciano o meno, e con le quali si può benissimo comunicare. Ecco, questa che uso adesso è una di quelle lingue che ti prende subito, che ti conquista con la sua melodia, allegria. Che ti porta inevitabilmente in un paese mediterraneo che è l'Italia, un paese straordinario per certi versi; un paese dove si mangia da dio, dove ci sono luoghi incantevoli che almeno una volta nella vita dovresti visitare. È un paese che porto sempre nel cuore, la mia seconda patria che dieci anni fa mi ha aperto le sue porte e mi ha accolto benissimo. In questo paese io sono cresciuta, ho trovato me stessa, ho imparato molte cose. Qui ho conosciuto tanta gente, ho trovato amicizie di quelle che durano per tutta la vita. Qui mi sono laureata, ben due volte, e proprio qui che ho iniziato a scrivere il mio primo libro, pubblicato l'anno scorso in Serbia. E in questo paese c'è una città circondata dalle montagne e dai laghi, una città che considerò mia e in cui vivo: la mia bellissima Trento. Potrei dirvi tante cose di questo paese, della sua gente, dei bei posti che vale la pena visitare, del cibo buonissimo che mi piace. Potrei, e di sicuro lo farò.. però non adesso! Alla prossima!

Step number two… Korak broj dva, malo ćemo da ćaskamo i na srpskom. Srpskom, hrvatskom, bosanskom.. Kako god da se jezik zvao, bitno je da se mi razumemo, iz koje god zemlje bivše Jugoslavije dolazili. Eto, ja sam najbolje snalazim baš na srpskom… maternji jezik, rećićete, šta je tu čudno. Istina, čovek se najbolje izražava kada govori sopstvenim jezikom..najlakše izražava sopstvena osećanja, sopstvene misli. Najlakše je igrati se rečima, a to je ono što najviše volim da radim, kada dobro poznaješ "teren", kada se osećaš kao kod "svoje kuće". Kada pišeš na svom jeziku možeš biti sve što poželiš, možeš biti ironičan, podrugljiv, veseo, tužan, besan, šta god ti padne na pamet! Možeš da pišeš o svemu i o svačemu! Dobro, možeš sve te stvari da radiš i na drugim jezicima, ako ih dobro poznaješ, naravno. Ali nije to isto. Eto, ja ću ubuduće, kad god osetim potrebu za tim, malo da se igram na srpskom. Kada? Uskoro, obećavam!

Step three.. Entonces, todo que dije antes en italiano y en serbo, vale para el español. Es una lengua que mi gusta mucho, que aprendí en universidad, pero hay mucho tiempo que no la uso. Hace algunos días, leyendo el blog de Hugo Accardi, he decidido que habría iniciado a comunicar más en esta lengua tan bella, tan melódica, tan hermosa. No sé si voy a lograr en esta misión imposible, pero voy a tentar. Es un modo para no olvidar una lengua, para practicarla y porque no para encontrar nuevos amigos. Hay tan países lejos, pero puedes encontrarlos comunicando; puedes conocer un país nuevo, su historia, su gente. Todo el mundo es cerca de ti. Basta querer encontrarlo. ¡Hasta pronto!

Step four .. Maintenant, je devrais écrire quelque chose en français. Pas facile. Il y a vraiment beaucoup de temps que je ne parle pas cette langue. En 2004, J'étais à Paris avec mon amie Zsuzsanna. C'était le plus belle période de ma vie ; un mois que je ne oublierai pas jamais. J'écriai déjà de cette expérience magnifique dans un de mes interventions en blog. Dès ces jours là passait de temps, les possibilités pour parler le français sont diminué. Mais, j'ai fait un promis à mon amie Ljiljana que habite en France : je devrais chercher de pratiquer le français et ça signifie que je devrais écrire ici, quelque fois pas toujours, en cette langue. Pas maintenant, d'accord, un autre jour peut –être. A bientôt !

Well, I think that's enough for now… Tomorrow is a new day, new story, and new… language !

Nessun commento:

Posta un commento

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...