Proleće

Dragi dnevniče,

Posustala u poslednje vreme, ponovo osetih potrebu za igrom rečima. Usnula, pomalo lenja, izgubila sam se u besmislu svojih tužnih i negativnih misli. Kao medved iz zimskog sna polako ali sigurno se budim. Ogrejalo je konačno sunce, blistavo i sjajno, ušuškava me dok uživam u pesmi ptica i zvuku klackalice koji me uspavljuje. Volim da provodim popodneva na terasi, posmatram planine u daljini sa kojih se sporim ali sigurnim koracima topi sneg. Ćebence preko stomaka jer sam do skoro bila veoma bolesna, hrabro izazivam grip na dvoboj uživajući u svežini alpskog vazduha koji mi ispunjava pluća životom. Vreme je da okrenem novu stranicu, ispisanu isključivo pozitivnim mislima, planovima, željama koje treba ispuniti.

Proleće je, iako još uvek ne kalendarski, svuda oko mene i u meni. Volim proleće, kao mala sam ga obožavala. Proleće me seća na detinjstvo, na one bezbrižne dane provedene u selu podnu planine Goč i trčanje po šumi u koju sam, kao kakav neustrašivi harambaša,  vodila svoje rođake, izmišljajući raznorazne priče i bajke. Nije me bilo strah, onda.. sada, iskreno, ne znam da li bih se upustila u takvu avanturu, olako, bez razmišljanja. Plaše me raznorazne bubice, poskočim i na najmanji šum a tada, bila je to muzika koja je ulepšavala moje dane. Proleće me podseća na rosu, i šetanje bosih nogu po istoj, ne bojeći se da bih mogla da se razbolim, primam boce i slično. Bezbrižnost, ili ludost tih godina, šta li, ili jednostavno nesvesnost. A tek skakutanje po baricama posle prolećne kiše, e to i dalje radim, kad me niko ne vidi. Kažu da nije prilično, kada se dođe do izvesnih godina, ponašati se detinjasto ali ne marim. Oduvek sam bila u dobrim, da ne kažem odličnim, odnosima sa detetom koje i dalje negde u meni i ne mogu, ne želim da ga zapustim.

Foto: www.windoweb.it

Kada je proleće, priroda se budi a i mi sa njom. Puni smo elana, energije, a ono što nas najviše raduje to je što konačno tešku zinsku garderobu možemo zameniti svežinom šarenih, prolećnih haljinica. Istina, još uvek nije tako toplo, ali volim da razmišljam unapred. Proleće, stiže polako, i želim da budem spremna. Proleće, ta tako vesela reč dovoljna da se osetim bolje, da se nasmejem, da osetim želju da poletim daleko. Proleće, sanjam o putovanju, o povratku kući, o susretu sa nekim dragim ljudima sa kojima sam povezana onim nevidljivim nitima dugogodišnjeg prijateljstva koje i dalje funkcioniše, iako na daljinu, iako ima više od dve godine kako se nismo videli. Želje su, kažu, jedno, realnost drugo. No, ja ipak i dalje verujem da će ovo proleće biti drugačije, jedinstveno, od onih koji se pamte za čitav život.

Proleće, požuri polako.. čekam te s nestrpljenjem!

Love is in the air

Dear diary,

Sunny Tuesday, although a bit cold, it’s -2 ° in Trento. The calendar shows 14th of February. Yes, that day which some people love and some others hate.  Not much in the mood to write about festivity itself, I wrote about that last year. I want to dedicate this day to love in general. Love - that sentiment which should be a part of us every single day, not on a specific day of year.  Today, I really do not want to spend so many words on emotions. I will let the music to speak for me. I’ve chosen some of my favorite love songs, in different languages. Enjoy! Have a nice day..and don’t forget, love is in the air every and each day of your life! 

 Pablo Aboran, "Solamente Tú"

Whitney Houston, "Greatest Love Of All

Pavarotti & Barry White, "My first, my last, my everything"

Dolly Parton - I will always love you 

Diana Ross & Lionel Richie, "Endless love"

Charles Aznavour, "Morire d'amore"

Amalia Rodriguez, "Mon amour 

Cesaria Evora, "Historia de un amor"

Let's sing together!

With love, 

Emy 

No. 1, the one and only Novak Đoković

Dear diary,

Another cold and winter Tuesday. Today I won’t write too much, as usual. I just want to spend few words on what happened yesterday.  Novak Đoković, the best Serbian and world tennis player, won the Laurens World Sportsman of the Year award. After winning the Australian Open last month, we all remember the extraordinary final match with Rafael Nadal, the Laurens award is more than deserved. Last year Novak amused fans and supporter around the globe with one of the greatest seasons in the history of tennis.  He won three Grand Slam champions in 2011 – at the already mentioned Australian Open, Wimbledon and US Open – and became No.1 in the South African Airways ATP Rankings. 

What else to say except: Congratulations, Nole! For me he is one of the best ambassadors of Serbia in the world and a great sportsman who arrived on top after years of hard work. Remember, a success is not coming over the night. Whatever people might say about Novak, you may like him or not, but the facts speak in his behalf.  

Novak Đoković holding Laurens trophy Foto: Mirror

Have a nice day!

Neve

Caro diario,

Oggi vorrei  "sfogarmi" un po' e parlarti della neve. Sai, quel "coso" bianco che cade dal cielo e invade le nostre città e che ha creato, non pochi danni, in Italia e nel resto d'Europa. La cosa piuttosto strana è che noi qui, a Trento, non l'abbiamo visto..o meglio, solo di passaggio, una decina di giorni fa. E, invece, nella capitale, e persino al sud del Paese, ha nevicato, eccome. Che paradosso, no?

Neve a Roma; Foto: Panorama

È l'inverno, ed è normale che faccia freddo e che nevichi. Io amo l'inverno, sono nata a dicembre e come una perfetta figlia della neve, quando tutto intorno a me è bianco, io sono molto felice. Un po' meno contenta sono quando la temperatura scende sotto zero di tanto, come quando ero a Mosca nell'ormai lontano 2003, quando mi ammalai a - 15° a metta ottobre.  Anche in questo momento, nonostante che splende il sole, siamo a -1°, che comparato con le altre città italiane non è tanto. Secondo le notizie che arrivano, ci sono i luoghi con - 25°, e in alcuni paesi dell'Est si è arrivato anche a - 30°. Tanti disagi nelle città, molti feriti e persino morti. Perché in inverno si paga un prezzo così alto? 

Roma sotto neve; Foto: Adnkronos

La cosa che mi è sorpreso un po', e come si è reagito a questa improvvisa ondata di freddo arrivata dalla Siberia. In molte città si è arrivati come non preparati all'inverno. Come se non nevicasse mai da queste parti. È vero, i tempi sono cambiati, ma l'inverno resta sempre inverno. Meno o più rigido del di solito, ma è sempre una stagione fredda, bianca e gelata. Non voglio parlare di colpe, di chi sono, ne abbiamo letto in questi giorni dei sindaci e della protezione civile che si accusavano a vicenda. Quello che mi sta più a cuore è la gente, quelli che sono costretti a vivere in condizioni precarie, sulla strada, e che non avendo un tetto soffrono di più questo rigido inverno. E che dire di tanti passeggeri dei treni che in questi ultimi giorni hanno patito le penne d'inferno restando fermi per ore e ore al freddo. Non dimentichiamo nemmeno quelli che oltre al freddo, hanno dovuto affrontare l'oscurità a causa della mancanza di luce. 

Capisco che si tratta di un'emergenza, che maltempo non ha solo colpito l'Italia, ma anche la Francia, la Germania, la Serbia, la Bulgaria, e molti altri paesi dell'Est europeo. Ma credo che bisogna fare di più, lasciare tante polemiche nate in queste ultime ore da parte, e affrontare le cose come si deve. Con forza, con la prontezza e saggezza e soprattutto con un po'di  buon senso. Aiutando il prossimo aiutiamo anche noi stessi. 

Buona giornata. 

  

Početak

Dragi dnevniče,

Dugo me nije bilo, znam. Prebukirana obavezama u proteklih šest meseci, došlo je vreme da stavim tačku na i, napravim jednu dugu pauzu, i bilans. Godina koja je za nama bila je intenzivna, radna, kreativna, i iznad svega emotivna. Bilo je mnogo toga, i lepih, i srećnih, ali i onih tužnih momenata. Neki su se krugovi zatvorili, neki otvorili. Život je upravo to, sklop krugova i ciklusa koji se pre ili kasnije zatvore. Da nije tako, bilo bi dosadno raditi stalno jedne te iste stvari. Meni bar, koja sam u konstantnoj potrazi za promenama.

Tako sam i rešila da uđem u ovu godinu, sa željom da promenim neke stvari, pronađem sebe i ono što zapravo jesam... pisac, ili kako ja to često volim da kažem, pisac u pokušaju. Želim mnogo toga, prvenstveno da završim svoj drugi roman, prvi na italijanskom, koji sam zapustila proteklih meseci usled nedostatka vremena. Razmišljam čak, i to veoma aktivno iako je šašavo u mojim godinama, o upisu drugog mastera u Milanu, koji opet ima velike veze sa pisanjem, bez kog zaista ne mogu da zamislim svoj život.  Dakle, pisanje, jedno veliko p kao u reči početak.

Kad smo kod početka, nije slučajno baš ta reč obeležila početak ovog meseca, a i povratka u aktivno blogovanje posle jednomesečne pauze.  Danas je krenuo sa radom jedan novi, ženski online magazin koji je okupio zaista divne, veoma kreativne dame, čiji je deo, što me jako raduje, priznajem, i moja malenkost. Nakon godinu i dva meseca, kako sam bila deo Wannabe Magazina, susresti se sa nekim starim kolegama i graditi nešto zajedno, je veliko zadovoljstvo. A i pogotovo jer imam mogućnost da budem ono što jesam. pisac. Uvek u pokušaju, ali ipak pisac. Od žena ženama, bez zavisti i sa puno ljubavi, a možete da nas čitate ovde.

Pisanje, strast koja  ne poznaje granice

Prijatno veče, čitamo se!